http://ilovelibrary.com/book_cover

 การปฏิวัติ19 กันยายน 2549 ได้กลายเป็นประวัติศาสตร์อันนน่าทึ่ง ในแง่ที่ว่ามันได้เกิดขึ้นจริง แต่หาได้มีผลใดๆ ยั่งยืนไม่ระยะเวลา 15 เดือนหลังจากวันปฏิวัติ จนมาถึงวันเลือกตั้ง 23 ธันวาคม 2550 เสมือนเป็นช่วงแห่งความฝันเมื่อตื่นขึ้นมาพร้อมกับการเลือกตั้ง ทุกอย่างก็พลันกลับคืนสู่สภาพเดิมด้วยความเป็น "นักข่าวสายทหาร" ที่นอกจากจะทำหน้าที่ในการรายงานข่าวและข้อเท็จจริงแล้ว ในฐานะที่อยู่ใกล้ชิดขอมูลข่าวสาร ที่เป็นทั้งเรื่องเล่า ข่าวลือ ข่าวสะพัด ข่าวกรอง และข่าวจริงเกี่ยวกับการปฏิวัติครั้งนี่ บางเรื่องที่ไม่ได้เป็นข่าว หรือบางข้อมูลที่ลึกกว่านั้นจนยากที่จะทำใจปล่อยให้มันผ่านเลยไป จึงตัดสินใจรวบรวมบัน

"โดยในรายละเอียดของเรื่อง กล่าวถึงวัฏจักรของ “ทหารแก่” ที่ไม่มีวันตายไปจากการแสวงหาอำนาจ ไม่ว่าจะอยู่ในราชการหรือนอกราชการ บทบาทของกองทัพยุคใหม่ที่มี ผบ.เหล่าทัพและผู้คุมกำลังสำคัญๆ เชื่อมโยงกับพรรคการเมืองและผู้มีอำนาจของรัฐบาล ขณะที่บทต่อๆ มา กล่าวถึงอำนาจหน้าที่ของนายทหารส่วนหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญในเหตุการณ์สลายการชุมนุมเมื่อปี 2553 เนื่องจากภายหลังเสื้อแดงและพรรคเพื่อไทยถืออำนาจรัฐ พวกเขาคิดเห็นอย่างไร รู้สึกอย่างไร เป็นไปได้หรือไม่ที่รัฐบาลพรรคเพื่อไทยจะเล่นงานเอาคืน บทปิดท้าย กล่าวถึงการปกป้องราชบัลลังก์ของนายทหารชั้นผู้ใหญ่ที่คิดหาทางมิให้ผู้ใดปองร้ายสถาบันฯ พร้อมกับเตรียมการสำหรับเหตุ

นับแต่กระแสสังคมเริ่มเป็นหนึ่งเดียวกัน กลุ่มประเทศอาหรับในแถบแอฟริกาตอนเหนือก็ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญที่เรียกว่า “อาหรับสปริงค์” เมื่อประชาชนออกมาเดินขบวนขับไล่ผู้นำเผด็จการ จนมีผู้บริสุทธิ์บาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก หากแต่ปรากฏการณ์ดังกล่าวก็นับว่า “คุ้มค่า” กับสิ่งที่ได้มา นั่นคือความหมายของคำว่า “ประชาธิปไตย” ความตายของ “มูอัมมาร์ กัดดาฟี่” คือหนึ่งในรูปธรรมจากปรากฏการณ์นั้น “หม่อมหลวงณัฏฐกรณ์ เทวกุล” หรือ “หม่อมปลื้ม” พิธีกรรายการข่าวต่างประเทศชื่อดัง จึงขยายความถึงปรากฏการณ์อาหรับสปริงค์อย่างละเอียด ผ่านรายการ The Dailydose ทางสถานีโทรทัศน์ voice tv.

จากนักพูดที่มุ่งให้สาระและความบันเทิงแก่คนทั้งประเทศ “เขา” กลายเป็นแกนนำคนสำคัญของขบวนการ ”คนเสื้อแดง” และสร้างผลสะเทือนอันสูงยิ่ง เมื่อชูประเด็น”ชนชั้น” ผ่านวาทะ “ไพร่-อำมาตย์” ที่ได้กลายเป็น ”วาทกรรมทางการเมือง” ที่ทรงพลัง เขาผู้นั้นคือ ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ ที่ประกาศว่าตัวเองเป็น ”ไพร่” บางคนยกให้เป็น ”ไพร่ตัวพ่อ” เป็น ”ขุนพลไพร่” แต่ในอีกมุมมองได้รับการขนานนาม ”สุภาพบุรุษไพร่” ไพร่คนนี้ถือเป็นจิ๊กซอว์สำคัญชิ้นหนึ่งของประวัติศาสตร์การเมืองไทยหลังรัฐประหาร ๑๙ กันยายน ๒๕๔๙ เป็นประวัติศาสตร์การเมืองระยะใกล้ที่คนร่วมสมัยต้องช่วยกันศึกษา ข้อมูลในหนังสือเล่มนี้ ได้มาจากการสัมภาษณ์ณัฐวุฒิ ทั้งในแง่ป

เนื้อหาของเรื่อง นอกจากประดับด้วยคำนิยมของ “สุจิตต์ วงษ์เทศ” นักประวัติศาสตร์ชั้นครูของไทยแล้ว ประเด็นส่วนใหญ่ยังกล่าวถึงพัฒนาการของสถาบันทางการเมือง ข้อมูลกรณีนักการเมืองที่ถูกกล่าวหาว่าหนีทหาร น้ำท่วมกับวิกฤตของรัฐบาลยิ่งลักษณ์ในช่วงแรกๆ มุมมองเกี่ยวกับการเมืองไทยในหลากหลายมิติ ประเด็นเกี่ยวกับ พ.ร.บ.ปรองดอง กระแสของฝ่ายค้านที่ยังไม่หายไปไหนเชื่อมโยงกับการวิจารณ์กฏหมายหมิ่นสถาบันและคณะนิติราษฎร์ ซากปรักหักพังของการรัฐประหารครั้งที่ผ่านมาซึ่งเชื่อมโยงไปถึงรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน

การยึดครองโลกในอดีต อาจต้องใช้กำลังทหารราบ ทหารม้า และยุทโธปกรณ์นานาชนิด แต่กระนั้นก็ยังไม่มีผู้ใด หรือจักรวรรดิใด สามารถครอบครองทั่วทุกซีกทุกมุมโลกได้แบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาด แต่สำหรับการยึดครองโลกยุคใหม่ กลุ่มคนกลุ่มเล็กๆ ที่มิได้มีกองทหารใดๆ อยู่ในกำมือเขาแม้แต่น้อย ไม่ได้มีฐานะเป็นประเทศ หรือจักรวรรดิใดๆ แต่อาศัย เพชร ทองคำ น้ำมัน และเงินตรา กลุ่มคนเหล่านี้ก็สามารถควบคุมประเทศแทบทุกประเทศ และมวลมนุษย์บนโลกใบนี้ ให้อยู่ภายใต้อำนาจ และอิทธิพลของ “บรรษัทข้ามชาติ” ที่มีฐานะไม่ต่างไปจาก”รัฐบาลโลก”ได้แบบเบ็ดเสร็จ สมบูรณ์

โดยสิ่งที่ “นิธิ” ฟันธงลงไปนั้น คือการมองว่า “อำมาตย์” อยู่เบื้องหลังการเริ่มใช้กฎหมายเพื่อ “เล่นงาน” ฝ่ายประชาชน หนังสือเล่มนี้จึงมีอยู่ ๔ ประเด็นใหญ่ๆ ที่กล่าวถึงปฏิกิริยาเหล่านั้น ได้แก่      1.อำนาจที่มาจาก “ศาล” ไม่ว่าศาลรัฐธรรมนูญและองค์กรอิสระต่างๆ กำลังทำอะไรอยู่      2.“ร่าง พ.ร.บ.ปรองดอง” ที่ถูกขับเคลื่อนอยู่ในรัฐสภาเวลานี้ จะสามารถเป็นจริงได้มากน้อยแค่ไหน      3.กฎหมายที่ไม่เป็นธรรมกับทุกฝ่าย โดยเฉพาะ “มาตรา ๑๑๒” กำลังใช้เป็นเครื่องมือในการเล่นงานฝ่ายตรงข้าม      4.วิกฤตการเมืองในปัจจุบัน ที่หนุนเนื่องให้อำนาจนอกระบบแข็งแกร่งยิ่งขึ้นหลักประเด็นดังกล่าวในหนังสือเล่มนี้ จึงเป็นสิ่ง

"เพียงเพราะแสวงหาอำนาจ หรือเพียงเพราะต้องการอยู่ค้ำบัลลังก์บริหารประเทศ บ้านเมืองของเราจึงเต็มไปด้วยความขัดแย้ง ไม่เว้นแม้แต่นโยบายรัฐที่บ้างก็ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างสร้างสรรค์ แต่บ้างก็ถูกโขกสับจนไม่เหลือความหมายของเหตุผล ในขณะเดียวกัน ระบบการเมืองในระบอบประชาธิปไตยก็ดูเหมือนยังไม่ไปถึงไหน ทั้งที่ผ่านการเปลี่ยนแปลงการปกครองมาแล้วกว่าแปดสิบปี หากแต่เหตุการณ์หลายอย่างได้ฉุดรั้งมิให้ความก้าวหน้าของบ้านเมืองดำเนินไป ซ้ำยังโถมถล่มว่าการปกครองในระบอบประชาธิปไตยเหมาะสมกับประเทศไทยหรือไม่ “นิธิ เอียวศรีวงศ์” นักประวัติศาสตร์ผู้คร่ำหวอดกับการศึกษาการเมืองไทยมายาวนาน จึงวิเคราะห์ปรากฏการณ์ความขัดแย้ง

"ในภาวะที่ชนชั้นนำไทยกำลังแตกร้าวกันอย่างหนัก และสิ่งที่เคยเป็น ""อาญาสิทธิ์"" ทุกชนิดในสังคมไทยกำลังถูกท้าทาย เสียงของคนเล็กๆ ดังมากขึ้นในสังคมไทยมาหลายปีแล้ว ทั้งจากเอ็นจีโอ, นักวิชาการ และการเคลื่อนไหวของพวกเขาเอง เสียงเหล่านี้ดังเข้ามาในสภาผู้แทนราษฎรอีกด้วย แม้จะเป็นเหตุผลทางการเมืองหรืออะไรก็ตาม เราจะอยู่กันต่อไปโดยไม่ให้ได้ยินเสียงของคนเล็กๆ ไม่ได้เสียแล้วจะใช้วิธีศรีธนญชัยกับเสียงเหล่านี้ ก็คงไม่ได้ผลยั่งยืนอะไร วิถีทางสำคัญในการแก้ปัญหานี้ก็คือ ชนชั้นนำไทยต้องปรับตัวแต่หากยังไม่ยอมรับความเปลี่ยนแปลงจากเสียงเรียกร้องต่างๆ ก็จำเป็นต้องเลือกทางเลือกที่เลือกไม่ได้ อันจะนำไปสู่ความระส่ำ

เนื้อหาของหนังสือเล่มนี้ เกือบทั้งหมดหยิบนำมาจากคอลัมน์ของ อ.นิธิ เอียวศรีวงศ์ นักวิชาการอิสระ ในหนังสือพิมพ์มติชน เซ็คชั่นกระแสทัศน์ ฉบับวันจันทร์ ซึ่งรายละเอียดของเรื่องมีจำนวนทั้งสิ้น 29 บท ทุกบทล้วนกล่าวถึงปรากฏการณ์ทางการเมืองในปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นทัศนคติและการดำรงอยู่ของคนชั้นกลางว่าเป็นอย่างไร คนชั้นกลางต่อต้านความรุนแรงอย่างแท้จริงหรือไม่ เหตุใดชนชั้นกลางจึงสามารถกุมสภาพทางการเมืองไว้ได้เป็นเวลานาน