http://ilovelibrary.com/book_cover

เมื่อรักก็ต้องวางแผนล่อลวงสิ ขอความรักกันดีๆ แล้วไม่ยอมให้ ก็ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมช่วงชิงหัวใจเธอ แต่ทำไมนะ มันช่างยากเสียจริง แต่เขาอยากมีเมียแล้วนี่ และเธอก็สวยเซ็กซี่ เหมาะสมไปเสียทุกอย่าง เอาล่ะ...ถ้าไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็คงต้องป้ำสินะ

"โน่นประตู เชิญ!” ตรีชฎาไม่เถียงด้วย แต่ไล่อีกฝ่ายทันที

“ไม่ไป ไม่เคยมีใครสั่งผมได้ ผมจะทำตามที่สมองคิดเท่านั้น”

“ฉันนี่แหละจะสั่งนายเป็นคนแรก นายลูเซียน ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้น ฉันจะฟ้องพี่น้ำน่านว่านายทำอะไรกับฉันบ้าง อยากรู้นัก นายจะอับอายคนอื่นบ้างมั้ย คนชอบรังแกผู้หญิง” คำขู่ของตรีชฎาไม่มีผลต่อชายหนุ่ม

ในสายตาของเตชิษฏ์ บุณฑริกาก็เป็นแค่เพียงเด็กวุ่นวาย จุ้นจ้านกับชีวิตเขาไม่เข้าเรื่อง หนำซ้ำพ่อของเธอยังโกงเงินบริษัทไปนับสิบๆ ล้าน หญิงสาวช่างแตกต่างกับกอหญ้า อดีตภรรยาที่แสนจะอ่อนหวาน เรียบร้อยของเขาอย่างลิบลับ แต่ทว่า...น้ำหยดลงหินทุกวัน หินยังกร่อน เฉกเช่นความห่วงใยอาทรของบุณฑริกาที่ค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาในหัวใจที่เหี่ยวแห้งไปนานของเตชิษฏ์ให้กลับมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง

“คิดว่าแผนกระจอกแบบนี้จะทำให้ฉันหลงกลได้อย่างนั้นหรือ ยัยตัวแสบ!”

“เอ่อ…คือบัว” บุณฑริกาเตรียมจะวิ่งออกทางประตูที่อยู่ใกล้ๆ แต่...

สองสารวัตรหนุ่มกอดคอกัน ‘หวงคาน’ มาเนิ่นนาน

วันดีคืนดีฟ้ากลับประทานสองสาวต่างสไตล์มาให้

ความรักระหว่าง ‘สาวปากแข็งกับหนุ่มจอมกวน’

และ ‘ผู้หญิงตัวแสบกับผู้ชายปากเสีย’ คงจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

ถ้าไม่มีคดีลึกลับ(?) ดาหน้าเข้ามาไม่หยุดหย่อน

ทั้งฆาตกรรม ยาเสพติด และผู้ร้ายโรคจิต

ปมปริศนาระหว่างคนยังไม่สุดแค่นั้น

เมื่อหญิงสาวสองคนที่เข้ามาในชีวิต

ต่างฝ่ายต่างมีความลับและแผลในใจรอวันเยียวยารักษา

คดีรักที่ว่าง่าย...เริ่มจะไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้

งานนี้เพื่อนซี้จึงต้องร่วมใจ ฝ่าวิกฤตชีวิตและวิกฤตหัวใจไปพร้อมๆ กัน!

แอนเดรียส นักรบเวทมนตร์โบราณ :

“เจอกันครั้งแรกนางหาว่าข้าเพี้ยน แล้วยังร่วมมือกับเพื่อนทุบหัวข้าจนสลบ

แต่ขอโทษ...หัวข้าไม่ใช่หัวปลาดุก ที่จะมาทุบเอาไปทำอาหารได้ง่ายๆ นะ!”

อิงฟ้า เชฟสาวหัวใจมุ่งมั่นรักการทำขนม :

“เพี้ยน...หมอนี่ต้องเพี้ยนแน่ๆ! ใครจะมีชีวิตอยู่ในบ้านเก่าผุพังมาได้ตั้งสามร้อยปี

แล้วยังมากล่าวหาว่าฉันขโมยบ้านของเขาอีก ไม่ได้...งานนี้ยอมไม่ได้เด็ดขาด!”

เฮ้อ! แล้วมนตราบทใด หรือกลิ่นขนมหอมหวานขนาดไหน

ถึงพอจะช่วยให้หนุ่มสติเพี้ยน กลายมาเป็นหุ้นส่วนหัวใจเธอได้กันนะ

‘อภิชญา’ พักการเรียนปริญญาโทชั่วคราว

เดินทางมาเมืองลุงแซมเพื่อทำงานในแคมป์ฤดูร้อน

ที่นั่นเธอได้พบกับ ‘ไรอัน’ ผู้ชายหน้าตาดีแต่มีสายตาแสนจะเย็นชา

และบางคราก็พบว่าอารมณ์ของเขานั้นรุนแรง

และปรวนแปรเหมือนกับลมพายุในฤดูร้อนไม่มีผิด

หญิงสาวไม่ได้รู้เลยสักนิดว่าทันทีที่ได้พบกับเขา

เรื่องราวก็ได้ดำเนินไปตามแผนการร้ายๆ

ที่ผู้ชายอารมณ์ร้อนคนนี้วางเอาไว้ตั้งแต่ต้น

ใครจะรู้ว่าเมื่อแผนการร้ายดำเนินมาถึงปลายทาง

ลมพายุนั้นจะยังคงพัดกระหน่ำรุนแรง

หรือจะลดระดับลงมากลายเป็นสายลมเย็นชื่นใจสำหรับใครสักคน

“คุณนี่น่ารำคาญที่สุดเลยนะ ตอแยอยู่ได้ ทำไม...อยากได้ตัวฉันมากนักหรือไง” แอนนาถามออกมาตรงๆ น้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความขมขื่นใจ

“ถ้าใช่ล่ะ เธอจะว่าไง จะยอมฉันหรือเปล่า”

“ทำไมอยากได้ฉันนักล่ะ ฉันมีอะไรน่าสนใจนักเหรอ”

“เธอสวย แล้วก็มีเสน่ห์ถูกใจฉันน่ะสิ โดยเฉพาะนัยน์ตาของเธอ ฉันหลงใหลมันมาก และอยากให้เธอจ้องมองฉันเวลาเราเมกเลิฟกัน”

“หึๆ แค่ฉันสวยเท่านั้นเองเหรอ ฉันคงมีดีแค่นี้จริงๆ” เธอหัวเราะเยาะตนเอง

‘ลดามณี’ ตั้งใจจะช่วยวิญญาณบรรพบุรุษให้หลุดพ้น แต่ดวงเธอดันตก จนโดน ‘ของ’ เข้า สร้างความกังวลให้กับวิญญาณอย่าง ‘จอมกัญญา’ และ ‘ภีมเสน’ ผู้เป็นญาติผู้พี่ของเพื่อนสนิทไม่น้อย

ถึง จะไม่ชอบลดามณี แต่ผู้ชายอย่างเขาก็ไม่อาจปล่อยให้เธออยู่ที่เรือนเขียวตามลำพังได้ และในเมื่อไม่ยอมกลับกรุงเทพฯ ก็ต้องเข้าป่าไปด้วยกัน!

“เอ่อ...ฉันเข้าใจนะ แต่ว่า...โลกมันหมุนไปทุกวัน จะให้คนอยู่แต่ในกระท่อมไม้ไผ่มันก็...ธรรมชาติเกิ๊น”

ร่างใหญ่หันขวับ จ้องลดามณีเขม็ง

‘เอาแล้วไง ไม่น่าไปเถียงเลย เดี๋ยวได้งานเข้า’ เธอแอบกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่

นายตั้งต้นเริ่มงานใหม่ที่บริษัทขายเมล็ดกาแฟและเครื่องชง

แต่เพียงแค่เริ่มงานวันแรกเขาก็ต้องกลายไปเป็นพยานปากเอกในคดีพิสดารพันลึก

ที่พันเอาเรื่องไสยศาสตร์ มนต์ดำ

การทำเสน่ห์ เล่ห์กล เข้ามาให้ทีมสืบสวนอึ้งทึ่งเสียวกันไป

และในขณะที่นายตั้งต้นอยู่กลางพายุเบาะแสการสืบคดี

สิ่งที่เขาเห็น สิ่งที่เขาคิดไม่มีใครเชื่อ

นอกจากร้อยตำรวจตรีหญิง มินตรา หรือหมวดมิ้นต์

สาวหน้าหวานที่มีนิสัย โหด ห้าว เฮี้ยว เพื่อนสนิทของเขาเท่านั้น

เอ... ว่าแต่เป็นเพื่อนกันแน่หรือ?

บาดแผลที่เกิดจากการที่ถูกบิดาทำร้ายร่างกายและจิตใจ
ทำให้เจิ้นลี่หู่มีหัวใจที่แข็งกระด้าง
ความปรารถนาของเขาคือการเป็นที่หนึ่ง และอยู่เหนือจางจื่อหลงให้ได้
ลี่หู่ทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เป็นผู้ชนะ 
โดยไม่สนใจว่าวิธีการนั้นมันจะถูกต้องหรือไม่ 
จนกระทั่งวันหนึ่งการกระทำของตนเองมันได้กลายเป็นแรงสะท้อน
จนทำให้เขานึกถึงคำพูดของจางจื่อหลงที่เคยถามเขาว่า 
“หากเจ้ามีอำนาจแล้วต้องสูญเสียคนที่รักไป มันคุ้มค่ากันไหม” 
ในตอนนั้นลี่หู่จึงเข้าใจอย่างลึกซึ้ง อำนาจไม่ได้ทำให้เขาได้อยู่กับคนรัก

กฎข้อห้ามที่สำคัญที่สุดของการเป็นมือสังหารคือ ‘ห้ามมีความรัก’ 
ทั้งๆ ที่รู้ จางจื่อหลงกลับมิอาจต้านทานอนุภาพแห่งรักนั้นได้ 
พลังของความรักที่สามารถเปลี่ยนแปลงคนๆ หนึ่งให้ดีและเลวได้ถึงที่สุด 
แต่ไม่ว่าชีวิตหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร เขาก็เลือกที่จะทำทุกอย่างเพื่ออี้หลาน 
และเลือกทำตามหัวใจมากกว่าหน้าที่ที่ต้องแบกรับเอาไว้ 
ทั้งที่ไม่อาจคาดเดาได้ว่า ผลลัพธ์ที่ตามมาอาจจะนำพาให้เขาดำดิ่งสู้ก้นเหวมรณะ 
แต่สิ่งนั้นไม่ได้น่าเกรงกลัวไปกว่าความลับที่เขาสู้อุตส่าห์ปิดบังเอาไว้ 
หากวันหนึ่งนางได้รู้ความจริงว่าใครคือฆาตกร เขาจะทำเช่นไร